Այսօր առավոտյան, ի պատասխան Կիևի ռեժիմի՝ ռուսական էներգետիկ և տնտեսական օբյեկտներին վնաս պատճառելու փորձերին, Ռուսաստանի Դաշնության զինված ուժերը հեռահար ճշգրիտ զենքերով խմբակային հարված են հասցրել ՈՒկրաինայի ռազմարդյունաբերական օբյեկտներին և ԶՈՒ ավիացիոն բազաներին: Ըստ ՌԴ ՊՆ-ի՝ քաղաքացիական օբյեկտներին ՌԴ ԶՈՒ-ի հասցրած կանխամտածված հրթիռային հարվածների մասին հայտարարությունները բացարձակապես չեն համապատասխանում իրականությանը։               
 

Մեր հավերժախոս Մգրոն (այսօր Մգրոյի ծննդյան օրն է)

Մեր հավերժախոս Մգրոն  (այսօր Մգրոյի ծննդյան օրն է)
08.01.2024 | 20:55

Ճիշտն ասած՝ ամեն օր է Մգրոյի ծնունդը և ամեն տեղ, երբ որևէ բեմում, պարահրապարակում, ֆիդայոտ սարում, յարխուշտայոտ քարափի գլխին, բրաբիոն ծաղկի երազ հովտում, Ձենով Օհանի կանչոտ ձորում, դավադրաշատ սահմանին որոտում է նրա ձայնը, երգը, պարը, էրգրականչ խոսքը:

Համազգային զարթոնքի արշալույսին oպերային հրապարակում գարնան կենսաբեր որոտի պես մի առնական ձայն հնչեց, որի արձագանքները հասան աշխարհի բոլոր ծայրերը, ուր անգամ մեկ հայ էր ապրում: Պատկանյանի «Հիմի էլ լռենք» երգը նրա խրոխտ ձայնով դարձավ ազատության զանգ, մարտակոչ, լցվեց մեր քարկապ հոգիները, քանդեց կապանքները: Շատերը հատուկ գալիս էին Մգրոյին լսելու:

Մգրոյի «Մարաթուկ» անսամբլը ինչքա՜ն ազգագրական, ազատագրական և հայրենաշունչ երգեր ու պարեր արթնացրեց, հագևոր զարթոնքի շարժում սկսեց ու մինչև այսօր ապրեցնում էՀե՜յ գիդի, Մգրո՛, հողապաշտ քրմապետ:

Մգրոյի երգը Էրգրից է գալիս, պապական Իշխնձորից՝ Էրգրաշունչ է, Էրգրակարոտ ու Էրգրականչ:

Ես Մգրոյին Էրգրի արյան չմարող կանչից եմ զգում․ այդ հողը հիշողության մազանոթներ ունի:

Սասնո Իշխնձոր գյուղից են Մգրոյի պապը, Մուշեղ Գալշոյանի պապը, Վրեժ Իսրայելյանի մեծ պապը, Վրեժ Սարուխանյանի մեծ պապը, շատերը: Ես հասկանում եմ, թե ինչու էր Գալշոյանը իր Միրո հերոսին անվանում Ձորի Միրո, ով Իշխնձորից էր ու փնտրում էր զավակին՝ «Իշխնձորից մի մանչ չտեսա՞ք․․․»։

Էդ կորած մանչերի զավակներն ենք բոլորս, մեր պապերին էր փնտրում Իշխանազարմ Ձորի Միրոն:

Հենց այդ ակունքն ինձ առավել հարազատացնում է, որ Մգրոն, Մուշեղը, Վրեժը իմ իշխնձորցի մեծ եղբայրներն են, որոնց հիշողության թելը պահելու հերթը նաև իմ հոգու պարտքն է:

ՈՒ էդ եղբայրներով ամեն մեկս էլ մի քիչ Իշխնձորի Ձորի Միրո ենք, և մեր հիշողության կծիկը 1915-ից դեռ գլորվում է Ձորում՝ իր հետ տանելով Մգրոյի հավերժախոս երգ-պատվիրանը: Մգրոն ամեն օր է ծնվում:

Վրեժ ՍԱՐՈՒԽԱՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 13083

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ